ทึม ๆ คือ

• ว. ครึ้ม, มัวซัว, เช่น ท้องฟ้าทึม สีทึม ๆ.

• ทึม     ๑ น. โรงสำหรับตั้งศพเพื่อประกอบพิธีก่อนเผา เรียกว่า โรงทึม. ๒ ว. ครึ้ม, มัวซัว, เช่น ท้องฟ้าทึม สีทึม ๆ.
• ทั้ง ๆ ที่    ว. ในขณะที่ เช่น เขาออกจากบ้านไปทั้งที่ฝนกำลังตก เขาลาออกทั้ง ๆ ที่หน้าที่การงานกำลังเจริญก้าวหน้า.
• คลุม ๆ    ว. พูดไม่บ่งชัดให้จะแจ้ง เช่น พูดคลุม ๆ.
• ดุ่ม ๆ    ว. อาการก้มหน้าก้มตาเดินไปเรื่อย ๆ โดยไม่ดูอะไรหรือแวะเวียน.
• ตะคุ่ม ๆ    ว. ที่เห็นเป็นเงาดำ ๆ เพราะอยู่ในที่หรือในระยะที่เห็นไม่ถนัด.
• ตูม ๆ    ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น โดดน้ำดังตูม เสียงปืนใหญ่ดังตูม ๆ.
• พึม ๆ    ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพำ ก็ว่า.
• มับ ๆ    ว. อาการของปากที่หุบเข้าแล้วอ้าออกอย่างเร็ว, หมับ ๆ ก็ว่า.
• มัว ๆ    ว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว ๆ, หม่น เช่น สีมัว ๆ, ขุ่น, ไม่ผ่อง, เช่น ใจมัว; อา
• มุบ ๆ    ว. อาการของปากที่เผยอขึ้นลงอย่างเร็ว, อาการที่คนไม่มีฟันเคี้ยวอาหาร เช่น คนแก่เคี้ยวข้าวทำปากมุบ ๆ.
• รุม ๆ    ว. อาการที่คนเริ่มจะเป็นไข้ หรือจวนจะหายแต่ยังไม่หายดี ตัวยังร้อนอยู่บ้างนิดหน่อย เรียกว่าตัวรุม หรือ ตัวรุม ๆ, (ไฟ) อ่อน ๆ เช่น ย่างบนไฟรุม ๆ เคี่ยวบนไฟรุม ๆ.
• สุ่ม ๆ    ว. อาการที่ทำไปโดยไม่แน่ใจว่าจะถูกหรือไม่, ไม่เฉพาะเจาะจง, เช่น ทำสุ่มไปไม่รู้ว่าถูกหรือผิด ลองถามสุ่ม ๆ ไปเผื่อจะมีใครไปด้วย.
• หงิม ๆ    ว. อาการที่แสดงท่าทางเฉย ๆ ไม่ค่อยพูด.
• หน้ายิ้ม ๆ    ว. อาการยิ้มน้อย ๆ อย่างมีเลศนัย.
• หยิม ๆ    ว. อาการที่ฝนตกพรำประปราย.

• ก็จะแพงกว่าบ้านการเคหะทึม ๆ นั่น